Voor degenen die mij kennen, ik ben typisch zo’n extrovert persoon die graag mensen om zich heen heeft, hoe meer gezelligheid des te beter. Daarvoor ben ik op de juiste plek -> studeren aan Hillsong College, bijbaan als een stylist & samen wonen met andere studenten. Ik weet niet hoe het voor jou is maar bij het woord ‘stilte’ krijg ik al kriebels… Nee geen stilte voor mij! Liever muziek om me heen, gezellig gebabbel van iedereen en afleiding. Ja dat is mijn comfort-zone. Maar toen las ik het verhaal van Samuel. Hij hoorde de stem van God zo duidelijk, alleen wist hij niet dat het God was. Toen ik dat las dacht ik, hoe gaaf is het om zo duidelijk Gods stem te horen! Er ontstond een verlangen in mijn hart. Hoe gaaf zou het zijn om dit ook te ervaren? Om in de stilte Zijn stem te horen?
1 Samuel 3:7-10 Het Boek – ‘Samuël had de Here nog niet leren kennen, want hij had nog nooit eerder een boodschap van de Here gekregen. Toen riep de Here hem voor de derde keer en opnieuw sprong Samuël uit bed en liep snel naar Eli. ‘Ja, wat is er?’ vroeg hij, ‘u hebt toch geroepen.’ Toen begreep Eli dat het de Here was die tegen de jongen had gesproken. Daarom zei hij tegen Samuël: ‘Ga maar weer liggen en als je weer wordt geroepen, moet je zeggen: “Ja Here, ik luister.” ’ Samuël ging terug naar bed. Daarna kwam de Here bij Samuël en riep net als de vorige keren zijn naam. Samuël deed wat Eli hem had gezegd en zei: ‘Ja Here, ik luister.’
Hoe is dat voor jou? Hoor je de stem van God? Samuel hoorde het wel duidelijk maar had geen idee dat God tegen hem sprak. Maar ik geloof dat als er geregeld ruimte is voor stilte dat je Zijn stem wel herkend. Ok. Begin Juni waren we een weekje vrij van College en besloten we erop uit te gaan. Dankzij wat meer verdienste met een paar extra uurtjes werk konden we er even op uit. Alles hier in Australië is prachtig dus het maakte niet zoveel uit waarheen. Dus hop, alles in de auto en gaan! Samen met vrienden een paar daagjes in een huisje aan het water. De tweede ochtend werd ik vroeg wakker en ik dacht, yes lets go! Dus tien lagen kleren aan (het is hier winter in Juni… echt koud… brrr.. je kent het wel, dan heb je zo’n outfit aan waar je echt geen foto van wil.. hahaha) warme kop thee in de handen en daar zat ik s’morgens aan het water in de stilte. De uitdaging aangaan. Stilte. Geen muziek, geen draaiende wasmachine, geen voetstappen, geen voorbij scheurende auto’s. Voor dat ik het wist was er een uur voorbij! Oh dat was vreemd! Maar tegelijkertijd ook geweldig. Tijd nemen om stil te zijn voor & met God. Stiekem zei ik tegen God, kunt U ook zo tegen mij praten als tegen Samuel? Maar helaas er kwam geen stem uit de hemel maar dat geeft ook niet. Zijn antwoord was rust en vrede in mijn hart. Wow dat was nog beter! Wat een rijkdom in de stilte. Automatisch werd mijn hart dankbaar. Dankbaar voor alle zegeningen, kleine en de grote. Moet wel eerlijk bekennen dat het wel heel idyllisch was aan het water die ochtend. Maar het concept blijft hetzelfde. Dus vanaf nu plan ik stilte momenten in. Toch grappig dat de extrovert in mij stilte momenten nodig heeft. Maar het helpt me. In de ochtend een tijdje stil zijn met God en Zijn liefde mijn hart laten vullen. Oh er is echt geen betere start dan dat!
Wat denk je ervan? Geïnspireerd? Hoe gaaf zou het zijn dat we op een morgen, zomaar in onze stilte momenten God zullen horen spreken. Wow ik ben zo benieuwd wat Hij zal zeggen..!
Leave a Reply